Op Tijd (Darwins devotie (42))

Op Tijd

Er leeft iets ouds in mij –
ouder dan mijzelf, ouder dan wij
zijn als mens. Iets ouders dan
woorden leeft in je voort.
 
Er leeft iets nieuws in mij –
jonger dan wij, jonger dan zij
die morgen zijn. Iets nieuwers dan
lente kiemt voor je uit.
 
Het leeft meer dan je weet
als je minder denkt, bedenk je
slenterend met ‘n lichtstraal mee
naar een later vroeger – nu
 
was alles mogelijk al blijft het
lastig op tijd stil te bestaan.
 
 
<.|.>

Een vers vers, wat me achteraf deed denken aan het handboek voor de lifter in dit universum. Nog achteraffer heb ik toch voor een andere titel, zonder verwijzingen gekozen. En voor verkorting – net een sonnet zo.

(c) (p) Palescue, maart 2024