Buitenkants

Er staat druk op, sterker: je kan geen kant meer
dan naar voren op de ritmes van het algo- vooruit
over de doodlopende band van creatie naar crematie.
Welkom in het proces.

Je wordt verzaagd en gehakseld, gebeiteld en besneden,
afgevijld tot je past op het potje, geveild als human resource
voorzien van kleur en etiketten. Plaats, tijd, richting, status,
voortgang en voorkeur opgenomen in het log van

Grote Broer Naamloze Vennootschap (NV).

Het oog wat je ziet is het oog dat je ziet
een spiegel of een ziel is er niet.
Er is alleen buitenkant, binnen is de achterkant
een schil om onderdelen die ons al met al begrenst

met als verzonnen tralies geld en natie, onbuigzame

rails van kiemcel tot ontbinding in vlammen of de grond
(varianten waar de Wet op de lijkbezorging niet in voorziet
buiten beschouwing maar gezien, het is niet onopgemerkt gebleven,
zelfs de printer leest mee met wat hier staat geschreven).

En nu na ons de zondvloed zekerheid is
en mijn zinnen onleesbaar verwateren
verdwijnen ook rust en noodzaak en toch en toch en toch
spoelt het leven nog door de ogen van kinderen.

De mens heeft uitmuntend gefaald.

Tekst en afbeelding: Palescue, oktober 2022. Met medewerking van Pink Floyd (Welcome to the machine, track van LP Wish You Were Here (1975)) en misschien Franz Kafka, Der Prozess (1915); George Orwell die Big Brother opvoerde in de roman 1984 (1948); het slot van De Avonden door Gerard Reve (Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven…,1947); Louis XV (Après nous le déluge, 1757) en Samuel Beckett (“…Fail again. Fail better.” uit Worstward Ho!, 1983).