 |
| Foto: CERN (2012) |
gently I imploded and
poured out in countless grit am
I, the time has come, now legion
shattered like air
castle confetti in the wind
Rest no moment
in the hunt for the flight
to what something can be
and each time then is what
since then this where if, that
exists god thank as
no more, not again
And every then and now somewhere else
from behind up galloped
off spectrum swept under the radar
out of (beep-beep) the depth
of time I dissolved
with nowhere nothing to back or to
reverse, come, go or be
I say
to no one in particular
and you in general
that I love you
With each piece of stardust
and in each god’s particle
you touch in the core
totally myself.
Palescue, June 2014
|
| Foto: CERN (2012) |
zachtjes implodeerde ik en
uitgestort in talloos gruis ben
ik, het is zover, nu legio
uiteengespat als lucht-
kasteel confetti in de wind
Rust geen moment
in de jacht op de vlucht
naar wat iets wezen kan
en telkens even is wat
dan daar dit waar dan, dat
bestaat goddankzij zo
niet meer, niet weer
Telkens anders ergens
vanachter op voorgesneld
uit spectrum onder de radar
geveegd (bliep-bliep) de diepte
van de tijd uit ben ik opgelost
met nergens niets terug of om
te keren, komen, gaan of zijn
zeg ik
tegen niemand in het bijzonder
en jou in het algemeen
dat ik van je hou
Met elk stuk sterrenstof
en in elk godspartikeltje
raak je in de kern
geheel mijzelve.
geheel mijzelve.
Palescue, juni 2014
palescue's kolom 