Sommige mensen, inclusief mijzelf, vinden het jammer dat mijn teksten zo weinig vormvast zijn. Daar moest eens wat aan gebeuren. Dus heb een sonnet geschreven, naar een litanie die ik vaak fietsend afsteek.
SONNET
Fuck you fuck you fuck you. Fuck you. Fuck. Fuck, fuck you, fuck you, fuck, F*ck you. FU & FU2
You & you & you. Fuck You. Fuck him, fuck her. Fuck all. Fuck it, fuck it, fuck it. Fuck. Fuck, fuck you, fuck you all
Fuck you. Fuck you fuck the system, fuck you, fuck fuck fuck, fuck you. Fuck you.
Fuck it bigtime, fuck you too and you and you and you – fuck off. Fuck you. Fuck me. Fuck
Ook vorig jaar stuurde ik gedichten in voor de De Grote Poëzieprijs, voorheen bekend als de Türing Gedichtenwedstrijd. En al vaker ging ik door naar de tweede ronde, maar dit jaar haalde één van de drie inzendingen zelfs de shortlist voor het podium. Die lijst was honderd gedichten lang en verscheen in boekvorm: Een geluk als nieuwe wijn geschonken, uitgegeven in Gent door het onvolprezen Poëziecentrum.
Ik prijs me er gelukkig mee. Daar sta ik dan, op pagina 77, met een gedicht uit 2018, geschreven rond de herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Niet lang daarvoor waren nieuwe massagraven ontdekt op de Leusderheide met slachtoffers van Kamp Amersfoort. Honden wisten ze na 75 jaar nog terug te vinden.
Het is militair terrein. Als kind gingen we vaak stiekem de Vlasakkers op, een militair terrein naast de Leusderheide. Dat was spannend, vooral door de borden Gevaarlijk – Bewaking met Honden.
Stevige schoenen
Stil maar , slaap maar, stap maar door
alles is nieuw en voor het laatst
Geef mij een vers wit hemd,
een degelijk pak, een zwarte hoed
en stevige schoenen om zelf in te staan
dan kan ik de dag weer aan
als ik nog eens wakker word
wakker word en werken ga
wakker blijven tot het werkt
werken aan de droomverwekker
Mannen met ferme baarden stappen
door de voren die betovergrootvaderen
al ploegden zaaiden oogsten egden.
Daar blijft de tijd
en lente steekt elk jaar de hoop weer
op leven uit een dood van gister, morgen.
Stampende laarzen bovengronds.
Nog even geduld en het moet lukken
werkelijk alles kapot te krijgen.
Stil maar, schep maar, zand erover
de massagraven zo dichtbij
de aarde waar ik uit ben geboren
wereld onder akkers waar we speelden
waar we kogels en konijnenschedels vonden.
