Meeuwen verzamelen zich in de lucht die nachtpaars ondergaat in daglicht achter grijze wolken – tientallen, meer dan verwacht, zo ver van zee. Later zie ik vijf meeuwen zwerkbal spelen in een luchtgevecht over voer. Ze komen niet beneden en tellen dus niet mee voor de Nationale Tuinvogeltelling in januari. Ik heb ook geen tuin, maar er is groen rond het gebouw en we wonen beneden. Ik acht me telgerechtigd.
Nog voor de meeuwen worden ’s zomers merels zingend wakker. Nu zie ik er drie rondscharrelen in de achtertuin. Volgens mij altijd dezelfde, net als het stelletje Turkse tortels, opererend vanuit de grote berkenboom op de hoek. Het jaarlijks nestelen leidt maar niet tot meer blijvertjes. Soms koeren ze vanaf de afvoerbuis over ons balkon. Die tellen dus mee. Soms vliegt er ook een houtduif langs en regelmatig doet een zwermpje postduiven een rondje. Alleen de tortels dalen neer.
Dan is er het koppeltje koolmezen, bij de vetbollen in de rozenstruik voor het keukenraam. Met een beetje geluk komt ook de pimpelmees en neemt z’n maatje mee. Deze pluisjes met hun blauwe petjes en zwarte brilletjes zijn favoriet. Ook zien we soms een roodborstje opvlammen in het struweel, als vaste gast met eigen regelmaat.
En dan zijn er nog drie huismussen. Het gekwetter is drastisch afgenomen, voorheen waren er een stuk of tien. Ik gun ze dubbele nestjes en hoop dat de katten zich tot brokjes en blikvoer beperken.
Over het gras aan de voorkant loopt ’s middags de club kauwtjes, ze komen nooit achter. Zeven zijn vandaag aanwezig. In de avondschemering verzamelen alle kauwtjes uit de buurt zich in luid krassende kringen. Honderden zoeken een plek voor de nacht.
In het donker hoor ik nog een treintje ganzen gakkend overkomen. Ze weten niet meer waar ze heen moeten.
Mijn gevederde vrienden uit de buurt geteld in – exact- driehonderd woorden voor het eerste nummer uit 2021 van Veren en Vachten, het blad van Dierenzorg Eemland.
En zo plofte het op de mat in het maartnummer van de 18e jaargang, nr.1:
palescue's kolom 
Getagged en getriggerd want: net zeventig geworden en
Toevallig ook al vijftig jaar vogeltjes kijker
Dat is twintig jaar te laat want zeventig
Veel geteld, veel geïnventariseerd voor Sovon, voor enzovoort…
En we tellen en we tellen tot we een ons wegen..
Wat is beter: alles weten.. over niets, of niets weten.. over alles
En we trekken de blaadjes los om te tellen, en we trekken de meeldraden los om te tellen
en we trekken en we trekken
maar zien we ook?
Een natuurkundige uit Leiden, bijgenaamd drs W, bijgenaamd Willem de Zwijger, soms Willem de Zwager
Hij weet het nog zo net niet
Want als we kernenergie niet willen, wat te doen met de zon?
Er staat stroom op, kijk uit.. Weleens een staande stroom gezien?
Mijn leerlingen wel
Ze keken naar de koperen draadjes en zagen de elektronen stromen..
Heel knap
De meester die zich natuurkunde leraar waant…
Als ik veel praat word ik opgesloten tot de rechter na weer vier dagen moet besluiten: hij is geen gevaar voor zichzelf, hij is geen gevaar voor zijn omgeving, hij is slechts een prater die toevallig Willem de Zwijger heet…
Zwijg ik echt?
Begraaf me dan, want ik ben dood.
Maar de vogels die vliegen van Oost naar West Berlijn omdat ze nu eens in het oosten, dan weer ..
En het is niet onopgemerkt gebleven?
LikeLike
Dankjewel Wim. Het is niet onopgemerkt gebleven. En laat je niet gek maken door telwerk. Vogeltjes zijn ook gewoon leuk om te zien -“en te horen!
LikeLike