Er is verband.
Bewegingloos lig ik op een niet te harde, ook niet te zachte ondergrond.
Ik weet niet waar de randen zijn, of ik op de vloer of hoger lig – of lager, ondergronds…
Ik kijk door de mazen, een waas van gaas,
zie de draden door mijn oogharen, katoen met de geur van jodium en papier.
Verder zie ik niets, een wittige omgeving, een schemerige ruimte in gefilterd licht.
Ik voel dat mijn armen over mijn borst zijn
ingewikkeld. Mijn benen zijn languit tegen elkaar
omzwachteld. Geen pijn, geen spalk.
Mijn hoofd kan draaien, maar optillen kan ik het niet.
Mijn lijf ligt vast.
Het is niet donker, ook niet licht.
Het is niet koud, maar warm ook weer niet.
Het is onduidelijk waar binnen buiten wordt, of er wel muren zijn,
en of er een plafond is, en waar dat dan begint.
Geen paniek, vooralsnog
heb ik geen honger, ben ook niet vol, en geen dorst;
hoef niet naar de wc maar voel me ook niet verlost.
Ik val niet in slaap maar word ook niet wakker –
Omfloerst bewustzijn van een ongekende ruimte in een onbekende tijd:
Hier en nu.
Ik leef ik weet niet meer hoe lang al.
Ik adem, denk ik, in en uit.
Het is stil.
Mijn stem roept geen echo op.
I.P.Fisher, 14JAN2013
palescue's kolom 